நன்மாறனும் தமிழருவியும் (பகுதி - 1)

திருமால் மீது  பக்தியில் ஆழ்ந்து சிறந்து விளங்கிய பன்னிரு ஆழ்வார்களுள் ஒருவர் மாறன் சடகோபனாகிய நம்மாழ்வார் ஆவார்.  ஞான சூரியனாகிய இவர் நான்கு வேதங்களை மேகங்ளாக இழுத்து திருமால் எனும்  மலை மீது தமிழருவியாக  பொழிந்தார். "வேதம் தமிழ் செய்த மாறன்" என்று புகழப்பட்ட இவர் வாழ்க்கை வரலாற்றினை முதலில் அறிவோம்.

திருக்குருகூரில் காரியார் மற்றும் திருவண்பரிசாரம் உடைய நங்கைக்கு மகனாக வைகாசி விசாகத்தில் பிறந்தார். பொதுவாக உலக வழக்கப்படி குழந்தை பிறந்தவுடன் அழும். பின்னர் தாயின் முலைப்பால் குடிக்கும். ஆனால் இவரோ இவை எவற்றையும் செய்யாமல் உலக இயற்கைக்கு மாறாக இருந்தார். எனவே அவரை "மாறன்" என்று அழைத்தனர்.

ஒவ்வொரு ஜீவனும் இந்நிலவுகில் பிறக்கும்பொழுது, அதன் உச்சந் தலையில் முதன் முதலாக காற்று படும். இக்காற்று பட்டவுடன், அக்குழந்தைக்கு முன் ஜென்ம நினைவுகள் மறக்கும். மீண்டும் இந்நிலவுலக மாயையில் சிக்கிக் கொள்ளும் என்பது ஐதீகம். மாயையை உருவாக்கும் "சடம்" என்னும் இக்காற்று உச்சந்தலையில் படுவதாலேயே குழந்தைகள் பிறந்தவுடன் அழுகின்றன என்று சொல்லப்படுகிறது.

ஆனால் விஷ்வக்சேனரின் அம்சமாகப் பிறந்த நம்மாழ்வார், சடம் என்னும் இக்காற்றை கோபமாக முறைத்ததால் "சடகோபன்" என்று அழைக்கப்படுகிறார். யானையை அடக்கும் அங்குசம் போல, பரன் ஆகிய திருமாலை தன் அன்பினால் கட்டியமை யால் "பராங்குசன்" என்று அழைக்கப் பட்டார். தலைவியாக தன்னை வரித்துக் கொண்டு பாடியதால் "பராங்குசநாயகி" என்றும் அழைக்கப்படுகிறார்.
திருவரங்கனால் அவர் "நம்மாழ்வார்" என்றே அழைக்கப்பட்டார்.
பதினாறு ஆண்டுகள் திருக்குருகூர் நம்பி கோவிலின் புளிய மரத்தின் அடியில் இருந்த பொந்தில் எவ்வித சலனமும் இல்லாமல் தவம் செய்து வந்தார். இவரது தவ ஓளி பல நூறு மைல் தூரம் வீசியது. இவ்வொளியை மதுர கவி ஆழ்வார் கண்டார். அவர் அப்போது வடதிசை யாத்திரை மேற்கொண்டு அயோத்தியில் இருந்தார். தெற்கு திசையில் ஒரு ஒளி தெரிவதைக் கண்டு அதனை அடையத் தென்திசை நோக்கிப் பயணித்தார்.

திருக்குருகூர் நம்பி கோவிலில் இருந்த நன்மாறனிடமிருந்தே அவ்வொளி வருவதைக் கண்டு உணர்ந்தார். அவரைச் சிறு கல் கொண்டு எறிந்து விழிக்க வைத்தார். பின்னாளில் சடகோபனின் ஞானத்தாலும், பக்தியாலும் கவரப்பெற்ற மதுரகவி ஆழ்வார் அவருக்கே அடிமை செய்தார் . இவ்வாறு நம்மாழ்வார் இறைவனை நினைந்து இன்புற்றுப் பாசுரங்களைப் பாடிக்கொண்டும், மதுரகவிகளுக்கு உபதேசித்துக் கொண்டும் முப்பத்தைந்து ஆண்டளவும் இவ்வுலகில் எழுந்தருளியிருந்து, அதன்மேல் அந்தமில் பேரின்பவீடாகிய பரமபதத்தை அடைந்தார்
என்கிறது
வைணவ குருபரம்பரை வரலாறு.


திருவிருத்தம், திருவாசிரியம், பெரிய திருவந்தாதி மற்றும் திருவாய்மொழி ஆகிய நான்கு தமிழருவிகளாகிய நூல்களை மாறன் சடகோபனாகிய நம்மாழ்வார் இயற்றினார். இவை ரிக், யஜுர், அதர்வண மற்றும் சாம வேதத்தின் சாரமாக அமைந்துள்ளன என வைணவப் பெரியோர்கள் கூறுவார்கள்.
இந்த திருவாய்மொழியில் 1102 பாசுரங்களும், திருவிருத்தம் நூலில் 100 பாசுரங்களும், திருவாசிரியம் நூலில் 8 பாசுரங்களும் பெரிய திருவந்தாதிநூலில் 87 பாசுரங்களும் என நான்கு பிரபந்தங்களில் ஆயிரத்து இருநூற்றுத் தொண்ணூற்றாறு பாசுரங்களை இசைத்துள்ளார். நன்மாறன் நம்மாழ்வாரின் பாட்டுடைத் தலைவர் திருமால் ஆவார்.
மாறன் என்பது பாண்டியர்பெயர்களுள் ஒன்று.
(சங்ககாலப் பாண்டிய அரசர்கள்
முடத்திருமாறன்பாண்டியன் சித்திரமாடத்துத் துஞ்சிய நன்மாறன்
இலவந்திகைப் பள்ளித் துஞ்சிய நன்மாறன்
மாறன் வழுதிகூட காரத்துத் துஞ்சிய மாறன் வழுதிமாலைமாறன்நாயனார்
நின்றசீர் நெடுமாற நாயனார்
மாறவர்மன் என்ற பெயரில் பல பாண்டிய அரசர்கள் இருந்தனர்.)

கி.பி.7 ம் நூற்றாண்டில் வாழ்ந்த மாறன் சடகோபனின் தந்தை காரி மாறன். இவர் பாண்டியர் ஆட்சியில் சிற்றரசராக திருக்குருகூர் ஆழ்வார் திருநகரியில் வாழ்ந்தவர். அதனால் பாண்டியர்களின்
"மாறன்" எனும் அடைமொழியோடு வாழ்ந்தார். ஆழ்வாரும் தம் தமிழருவிப் பாசுரங்களில் சில பாசுரங்களில் தன்னை  சடகோபன் மாறன் என்றே கூறிக்கொள்கிறார்.
(திருவாய்மொழி2-6-11, 4-5-10, 4-7-11, 4-10-10, 5-2-11,)
நன்மாறனாகிய நம்மாழ்வார் அருளியது.
1.
திருவிருத்தம் 100 பாசுரங்கள்
2.
திருஆசிரியம் 7 பாசுரங்கள்
3.
பெரிய திருவந்தாதி 87 பாசுரங்கள்
4.
திருவாய்மொழி 1102 பாசுரங்கள்

இனி முதலில் மாறன் அருளிய திருவிருத்தம் பற்றிக் காணலாமா?

1.திருவிருத்தம்
இப்பிரபந்தத்தின் முதல் பாசுரம் விண்ணப்பம் அல்லது வேண்டுதல் ஆகவும், இறுதிப் பாசுரம் பயன் உரைக்கும் பாசுரம் ஆகவும் அமைய, ஏனைய 98 பாசுரங்கள் அகப்பொருள் துறையில் அந்தாதித் தொடையில் அமைந்தவை
2.திருஆசிரியம்
ஏழு பாசுரங்களைக் கொண்ட இப்பிரபந்தம் மூன்று உலகம் அளந்தவனின் சேவடியைப் போற்றுகிறது. சிவன், பிரமன், இந்திரன் ஆகிய தெய்வங்களும் திருமாலுக்குள் அடக்கம். அவன் தனிப்பெரும் தெய்வம். ஐம்பெரும் பூதங்கள் அவனுள் அடக்கம். உலகுக்கும் அவன் தெய்வம்,  எமக்கும் அவனே தெய்வம் எனத் தீவிர வைணவராகத் திருஆசிரியத்தை நிறைவு செய்கின்றார் மாறன். பிரிவையும்
கூடலையும் மாற்றி மாற்றித் திருவிருத்தத்தில் காட்டிய நன்மாறன்  திருஆசிரியத்தில் திருமால் மட்டும் தனிப்பெரும் தெய்வம் என்றும் அவன் அருளிச் செயல்களைத் தொகுத்துக் காட்டி, அவனை மட்டும் வணங்குவோம் என்றும், அவன் திருவடிகளைப் போற்றும் பேறு பெற்று நல்வீடு பெறுவோம் என்றும் கூறி, உண்மையான செல்வம் (பக்தி) வழிபாட்டின் மூலம் கிடைக்கும் என்பதைக் காட்டுகிறார்.

3.பெரிய திருவந்தாதி

அந்தாதித் தொடையில் அமைந்தது இந்நூல்; 87 பாசுரங்கள் கொண்டது.

நெஞ்சை விளிப்பது போலத் தன் உணர்வையும், பிறரையும் பக்தி நெறிப்படுத்தும் ஆழ்வாரின் அணுகுமுறையைக் காட்டும் இவ்வந்தாதி, உண்மையிலேயே பெரிய அந்தாதிதான்.

4. திருவாய்மொழி

‘வேதம் தமிழ் செய்த மாறன்’ எனத் திருவாய்மொழியினால் திருநாமம் பெற்றார் நன்மாறனாகிய ஆழ்வார். இத்தன்மைத்தான சிறப்புக்குரிய திருவாய்மொழி பற்றிக் காண்போம்.
 திராவிட(தமிழ்) வேதம் எனப் போற்றப்படும் நூலானது நன்மாறன் சடகோபன் உருவாக்கிய தமிழ் பேரருவி எனலாம்.
நன்மாறன் சடகோபனின் திருவாய்மொழி 1102 பாசுரங்களைக் (பாடல்களைக்) கொண்டது.
இதில் பல்வேறு வகையான விருத்தப் பாடல்கள் அந்தாதியாக அமைந்துள்ளன.
இவற்றிற்கு ஈடு உரை என்று போற்றப்படும் ஐந்து உரைகள் உள்ளன.
இது பாடலின் பொருளாழத்தை நுட்பமாக விளக்குகிறது.
இந்நூலின் பாடல்களில் பல அகத்திணைத் துறைகளாக உள்ளன.
திருவாய்மொழி என்றால் மேன்மையுடைய வாயினால் சொல்லும் சொற்களாலாகிய நூல் என்பது பொருள். இது ஸ்வாமி நம்மாழ்வார் அருளிச்செய்த நான்கு ப்ரபந்ரங்களுள் நான்காவதான சரமப்ரபந்தம். இது ஸாமவேத ஸாரமாகும்.

ஆழ்வார் இப்ரபந்தத்திலே நமக்காக, நாம் உஜ்ஜீவிப்பதற்காக பல பல அத்யத்புதமான விஷயங்களை ஆயிரத்துக்கு மேற்பட்ட பாசுரங்களில் கூறியிருக்கிறார். அவருக்கு ஒவ்வொரு அனுபவம் ஏற்படும் போதும் அதை பாசுரமாக வெளியிட்டுள்ளார்.

ஆழ்வார் சொல்வதாவது,

மக்களில் பெரும்பாலோர் நமக்குச் சோறில்லையே, தண்ணீரில்லையே, துணிமணியில்லையே!’ என்று குறைபடுவார்களேயொழிய தமக்கு ஆன்மீக ஞானம் இல்லையே என்று குறைபடுவதில்லை.

அதனாலேயே கண்ணபிரான் உலகமெல்லாம் அறியும்படி அர்ச்சுனனை வ்யாஜமாக்க்கொண்டு पार्थो वत्सः सुधीर्भोक्ता दुग्धं गीतामृतं महत् என்று பார்த்தனுக்குமட்டுமல்லாமல், அறிவினால் தமக்கு குறைவு இருக்கிறது என்ற ஞானமும் இல்லாத உலக மக்களுக்கு நெறியெல்லாம் சொல்லி பகவத் கீதையை அவர்கள் உஜ்ஜீவிக்க உபதேசித்தான். - திருவாய்மொழி 4.8.6

அழகிய மணவாள பெருமாள் நாயனார என்பவர் இயற்றிய நூல்.
ஆசார்ய ஹ்ருதயம்
இதனை மாறன் மனம் (நம்மாழ்வாரின் மனம்) என்று முன்னோர் அழைப்பர். அவரது மனத்தினை அறிந்து நன்மாறன் உருவாக்கிய நான்கு தமிழ்அருவியில் நீராடி நாராயணன் நலந்திகழ் கழல்களை அடைய முயற்சிப்போமாக!
இதனை தொடந்து நன்மாறன் தந்த தமிழருவியில் நீராடி மகிழ்வோம்.

 (தொடரும்.....)

 

அன்புடன்

 ஸ்ரீ பா ல சு பி க் ஷ ம்
E.P.I. இராம சுப்பிரமணியன்